Connectie

Connectie met de paarden.
Tom is en blijft mijn paard. Ieder ritje wat ik maak, is op hem. Ik merk wel dat ik veel verleerd ben in de afgelopen 15 jaar. Daarom ben ik maandag in de wei gaan oefenen, Jenny geeft mij wat tips mee en ik zit direct een stuk steviger in het zadel.
Toch is het natuurlijk de bedoeling dat ik met ieder paard een goede connectie heb. Dus Jenny koppelt mij woensdag aan Indi. Ik doe een meditatie-achtige sessie met haar. Door haar bij de schoft vast te houden en mij open te stellen maak ik connectie. Hierbij laat je je ego geheel los.
Dit doe ik achtereenvolgens ook met Frank en Ollie. Het zijn hele krachtige sessies waarin veel inzichten naar mij toe komen. Elk paard staat ergens symbool voor door de persoonlijkheden die ze zijn. Tom is “uniek”, Indi is “zelfacceptatie”, Ollie is “gronden en leiderschap”, Frank is “connectie” en Venus is “liefde”.
Daarnaast staan ze ook symbool voor bepaalde mensen of zaken in je eigen leven. Door jezelf met hun te verbinden, ruim je je oude problemen op, krijg je inzichten, en groei je.
Venus heeft al zo lang ik hier ben een mank been. Toen ze daar eindelijk overheen was, wilde Jenny op haar gaan rijden. Nog geen 5 minuten nadat we haar uit de wei gehaald hebben, en haar vast hebben gezet aan het hek, gaat het mis. Ze raakt verstrengeld in het touw en valt en springt paniekerig alle kanten op, waardoor ze weer gewond raakt. Het is vreselijk eng en heftige om een paard zo tekeer te zien gaan en te vallen. Op een bepaald moment lijkt het zelfs even alsof ze het opgeeft, en ze stikt. Gelukkig lukte het ons eindelijk om haar los te krijgen, en ze heeft opnieuw een mank been, daar waar het touw verstrikt raakte.
Ik besluit haar de dag erop reiki te geven. Ze houd er niet van om aan geraakt te worden, maar dit ondergaat ze gewillig.
De dagen erna wil ze niets van me weten. Ik mag haar nergens aanraken. Uiteindelijk geef ik haar reiki aan haar hoofd. Hier geniet ze duidelijk van. Ze word helemaal rustig en doet haar ogen dicht. Ik vraag mezelf af waarom ze mij zo afwijst. Dan kom ik erachter dat zij symbool staat voor liefde, met name liefde voor jezelf. Ok, gotcha…

Woensdag doe ik zelf een sessie bij een van de vrijwilligsters Lisa. Een onwijs lieve, leuke, bijzondere meid, oorspronkelijk uit Duitsland maar inmiddels getrouwd met een Kiwi (zoals de Nieuw Zeelanders zichzelf noemen). Ze woont pas 3 maanden in NZ. Ik ga inhoudelijk niet op de sessie in, maar het was wederom heel bijzonder wat er allemaal gebeurde.

Zaterdag komt Mark uit Seatle, een enorm getalenteerde familie-opstelling coach. Hij is een oude vriend van Jenny en komt 3 weken in NZ gratis zijn werk doen, met Maori’s en ook vrienden.
Het klikt direct. Met zijn drieeen lachen we ons helemaal suf. We zitten geheel op 1 lijn qua humor, maar ook hoe we in het leven staan. Ik prijs mezelf wederom gelukkig met de mensen die ik hier heb leren kennen. Het is alsof ik hier al maanden ben. Alsof ik deze mensen al mijn hele leven ken. Ik ben helemaal mezelf, en zij motiveren mij om verder te groeien. In deze 2 weken zijn er al zoveel van mijn levensthema’s aan bod gekomen, en merk ik dat ik enorm groei op diverse vlakken.
Af en toe mis ik Den haag, mijn vrienden, maar omdat ik zoveel bijzondere dingen meemaak, blijft het gemis nooit lang hangen.
Morgen ga ik iets heel bijzonders doen. Ik ga met Jenny en Mark mee op retraite bij de Maori’s. Dit is een uiterst spirituele aangelegenheid. Geen idee wat het precies inhoud, maar het schijnt heftig, intens, en bijzonder en confronterend te zijn.
Deze blog heb ik even snel in mekaar gezet en afgeraffeld. Ik wilde even een update doen voor ik op retraite zou gaan. Dus sorry voor de weinig inspirerende woorden.

Donderdag ben ik weer terug. Dan gaan we ons klaarmaken om vrijdag de paarden mee te nemen. Zaterdag en zondag is er een soort spiritueel festival, zie het als een open dag. We gaan daar de ene (gratis) sessie doen na de anderen. Ik zal gedeeltelijk al mijn eigen sessies doen met clienten.
Andere plannen zijn ook dat ik in december 2 weken naar Auckland ga om daar andere Eagala centra te bezoeken, en mijn bevindingen terug te koppelen aan Jenny. En in april is een Eagala cursus. Als ik deze doe (die 800 euro kost) ben ik al officieel een paardentherapie therapeut. Weer iets dat ik kan toevoegen aan mijn CV, naast pedagoog, reiki master en divemaster. Als ik in juli ook nog de advanced doe, ben ik ook nog eens mentor.
Genoeg plannen. En ik vertel nog niets eens de helft van wat ik allemaal meemaak en voel.