Opmaak: half jaar Australie en 9 maanden op reis

Half jaar Australie en 9 maanden op reis
Dus, tijd voor een opmaak  en ik begin met de conclusie, ik ga dit land uit! Liever gisteren nog dan vandaag, maar ik ga nog wel even gebruik maken van het enige voordeel van dit land, het hoge salaris. Nog even 3 maandjes werken, ergens op een eiland of in de outback, en dan ben ik pleitos, hopelijk ergens eind maart, 3 maanden voor mijn visum verstrijkt. Op naar de fillipijnen waar ik mijn Instructeurs Duik Cursus ga doen, bij dezelfde Course Director als in Thailand.
 
Ik ga niet eens meer de moeite nemen om verder rond te reizen, Ayers Rock, Whitsunday Islands, Goldcoast, het kan mij gestolen worden. Het is allemaal geldklopperij. Je betaalt veel te veel voor niet veel bijzonders. De prijs-kwaliteit verhouding in Aussie zuigt, bigtime.
De natuur is mooi, maar niet adembenemend. De steden, daar wil ik eigenlijk niet eens woorden aan vuil maken. Ik kan het niet eens architectuur noemen. Stijlloze, vervallen gebouwen, afgebladderde verf. Veelal Engelse pubs met tapijt op de vloer en televisieschermen waar sport op te zien is. Weinig sfeer.
 
Hier in Cairns zijn voornamelijk backpackers. De meisjes en vrouwen zien er stuk voor stuk, sorry voor het woord, sletterig uit. In werkelijk iedere bar werken alleen maar meisjes, geen jongens, achter de bar. Allemaal dragen ze korte zwarte broekjes waar hun billen half uitsteken en blote shirtjes. De mannen zijn glazenhalers.
Ik vind het belachelijk. Aangenomen puur op een sletterig uiterlijk, niet eens op vaardigheden of kwaliteiten. Er loopt dan ook veel te veel personeel rond, want ze zijn te traag om tijdens drukte te kunnen knallen. Adequaat handelen op problemen kunnen ze ook al niet. Echt een grap. Een belediging voor het horecavak. Een belediging voor de emancipatie van de vrouw. Ik schaam mij gewoon bijna als ik hier naar de kroeg ga.
Ja paps en mams, ik kan Australie echt afraden. Zwaar overrated. Alleen leuk voor de 18-jarige backpacker die nog nooit gereisd heeft. Maar ik heb al teveel prachtigs op deze aardbol gezien, en jullie helemaal! De prachtige Italiaanse architectuur, de knusse Franse kustplaatsjes, de adembenemende Zuid-Afrikaanse natuur, en de vriendelijkheid van hun inwoners. Australiërs zijn, generaliserend gezegd, behulpzaam, maar ook bot, niet bijster slim en vreselijk patriottistisch.  Ze zeggen niet voor niks dat Australië als de Verenigde staten is, en Nieuw-Zeeland als canada.
Dus mochten jullie mijn kant op willen komen, sla Australië over. Echt, zonde van het geld! Beter maak je een tussenstop in Indonesië of de Filipijnen en kom dan naar Nieuw-Zeeland.
 
Geloof me, ik heb het een kans proberen te geven. Mij echt proberen open te stellen voor het land en de mensen.  Zoveel mensen thuis  waren er immers enthousiast over. Maar ik heb ondertussen veel reizigers gesproken, en velen zijn het met mij eens. Ik ben dus niet gek, wat ik lang gedacht heb.
Waarom zou ik 150 euro per nacht neertellen voor een leuk hutje aan een strand van een mooi Australisch eiland, als er in landen als Indonesie, Thailand of de Fillipijnen nog mooiere eilanden zijn, en je 10 euro per nacht neertelt voor zo’n zelfde hutje.  En de boottocht naar zo’n eiland kost dan ook nog eens 75 euro. De taxi naar je hutje nog eens 30 euro.  
Er is een strand in Cairns, maar daar kun je niet eens zonnebaden of zwemmen vanwege de krokodillen en de kwallen. Daarom hebben ze een lagoon aangelegd, maar dat is niet meer dan een veredeld zwembad.
 
De Great Barrier Reef! Hier was ik voor het eerst sinds mijn verblijf in Australie gelukkig, ironisch gezien dus niet eens aan land, maar op zee.
Het is machtig mooi om bij ondergaande zon over de zee uit te kijken, na een dag vol prachtige duiken, met dankbare en tevreden klanten.  Ja hier hoor ik thuis, op zee, mensen blij maken, mensen begeleiden, mensen leren duiken. Ik weet nu dat dat is wat ik wil. Anderen iets leren zit in mijn bloed. Voorheen deed ik dat in een huis met jongeren met gedragsproblemen of stagiaires. Nu doe ik dat op zee, met enthousiaste en gemotiveerde mensen. Pap, je had gelijk in je vorige reactie. Ik wist het toen nog niet, maar hier hoor ik thuis. En aangezien de zee overal is, waarom dan nog hier blijven?
Hoe gelukkig ik ook ben op de Great Barrier Reef, ook dit is overrated. Het koraal is behoorlijk kleurloos, dus weinig anemoonvissen, sowieso weinig vissen.  De haaien zijn te gek, de schildpadden zijn te gek, heb prachtige vissen gezien die ik nooit eerder heb gezien. Maar Thailand is mooier, kleurrijker, diverser.
 
Ik sta ingeschreven bij een uitzendbureau, speciaal voor banen op afgelegen plaatsen, zodat ik zo snel mogelijk zoveel mogelijk kan verdienen en niks kan uitgeven. Deze week is de laatste week op de boot. Gelukkig zijn het host-diensten dus ik krijg iedere dienst 150 dollar betaald. Dan heb ik dit bijna een maand gedaan en dat is voldoende, aangezien ik normaal gesproken maar 1 dienst per week uitbetaald krijg, maar ik wel 6 dagen en 100 uur per week werk. Heb onwijs veel geleerd, vooral qua navigeren! Kan nu onder water de weg terug vinden naar de boot, zelfs op duikplaatsen waar ik nog nooit eerder ben geweest. Maar ook de deckhandtaken; het aanmeren, tanks vullen, knopen leggen.  Machtig mooi! Ik voel mij zo stoer!
En het koken voor alle klanten en het personeel was prachtig! Ik heb de afgelopen 2 jaar amper gekookt dus het was heerlijk om mijn oude recepten weer af te stoffen en mensen blij te maken! Heb onwijs veel complimenten gekregen. Sommigen zeiden dat ze nog nooit zo lekker hadden gegeten in hun hele vakantie in Australië. Dankbaar werk! Wat een mazzel dat mams mij zo goed heeft leren koken, en dat ik in de jeugdhulpverlening 1 keer per week voor de groep moest koken! Alles ging vlekkeloos, ook de hoeveelheden. Al was ik soms wel eens te enthousiast met een bepaalde kruidensoort, die ik dan in werkelijk ieder gerecht deed, maar dan floot de schipper mij terug.
 
Op 24 december ga ik voor de 3e keer naar mijn vertrouwde hostel Tropic days in Cairns, wat als thuis aanvoelt. Het ligt eraan hoe snel ik een baan heb, hoe lang ik daar blijf. Hopelijk kan ik nog even een paar dagen genieten van de vrije tijd en de huiselijkheid.
Ja dat betekent dat ik niks bijzonders ga doen met kerst, oud en nieuw én mijn 31e (!)  verjaardag op 4 januari. Maar dat boeit mij weinig, moet ik eerlijk zeggen.
Het voelt goed, om deze beslissing te maken. Ik ben waarschijnlijk de enige reiziger die zo lang in Sydney en Australie is geweest en het Opera House gewoon niet heeft gezien!
Mensen zullen mij voor gek verklaren.  Want als je er toch bent, waarom dan niet de publiekstrekkers bekijken? Nou omdat ik weet dat het mij teveel geld gaat kosten, voor iets wat niet adembenemend mooi gaat zijn. Van één trip naar Ayers Rock, kan ik 2 maanden leven in de Fillipijnen, op een prachtig paradijselijk eiland, lekker duikend, in een schattig hutje op het strand. Één trip is de helft van mijn Instructeurs cursus. En dat is mij zoveel meer waard!
Nog even 3 maanden doorbikkelen, ik weet door de Jenolan Caves waar ik aan toe ben en ik heb mij er nu op ingesteld. Dat het saai kan worden, dat het eenzaam kan worden. Extra veel tijd om het mediteren weer op te pakken, films en serie’s te kijken, en weer wat werkervaring op te doen. Het vooruitzicht is weer een nieuw avontuur. Ook dat zal weer spannend zijn en met tijden moeilijk. Ik ben nu eenmaal een intens persoon. Al gaat het met ieder nieuw avontuur de goede kant op!

Australie is het niet voor me. Echt niet. Maar ondertussen vermaak ik mij wel hoor. Beetje uitgaan met de collega’s, chillen op de boot, en voornamelijk hard werken maar daarin wel leuke mensen ontmoeten en veel ervaring opdoen! Nog 3 trips naar de GBR en dan begint het laatste hoofdstuk in Australie…