Irritatie top 100
Door: Tamara Vroomen
Blijf op de hoogte en volg Tamara
22 December 2013 | Nieuw Zeeland, Stewart Island/Raikura
Tamara zou Tamara niet zijn als ze zich ook niet dood zou irriteren aan allerlei dagelijkse dingen. Ja, geregeld heb ik fantasieen waarop ik mensen in hun gezicht spuug, aan hun haren trek, een stomp op hun neus verkoop of laat onthoofden.
Kijk, ik bedoel, ik heb dan wellicht het grootste luizenbaantje ter aarde, maar je raakt nogal gauw verwend he!
En oh, ik heb al lang door waar de irritaties vandaan komen. In 90% van de gevallen zijn het uitvergrotingen van mijn eigen slechte eigenschappen. In 10 procent van de gevallen zijn het slechte eigenschappen die tegenovergesteld zijn van mijn goede eigenschappen.
Dit inzicht helpt mij hier en daar wel. Ademhalen ook. En een nepglimlachen op mijn gezicht ook. Onderzoek heeft uitgewezen dat als je glimlacht, de gelukstofjes vanzelf volgen. Maar ok, mijn irritatie top 100 dus.
1) Domme vragen stellen! Ik ben zelf de koningin van domme vragen omdat ik dingen gewoon in het begin nooit snap. Maar oh wee, als iemand aan mij verduidelijking vraagt. Vooral aan de telefoon! Ik versta mensen toch al slecht, en op het einde van een gesprek weten ze toch nog een aantal domme vragen te stellen. “Houd je lelijke hoerenkop bek dicht, achterlijke walvis”, is mijn standaard innerlijke reactie.
2) Zeuren. Ja ik weet dat het koud is op de kamers, nee ik heb geen oplossing, ja het is koud op de kamers. Ja dat weet ik, dat heb je nu al 4 keer gezegd, en nu ook al 5 keer, en ik heb nog steeds geen oplossing. Dit is een simpel hostel, verwacht geen hoogstandjes. Ik kan geen verwarming tevoorschijn toveren.
3) Ik heb een ochtendhumeur. Gruwelijk ook. Iedere dag sta ik om 9 uur op. Ik loop de algemene doucheruimte in en spring onder de douche. Vervolgens naar mijn slaapkamer om mij aan te kleden en dan ben ik aanspreekbaar. Niet redelijk of niet goed aanspreekbaar. Nee ik ben aanwezig. Je mag, als je het heel lief en zachtjes doet, een enkele vraag aan mij stellen. Als het resultaat van die vraag mij geen moeite kost." Het is koud,mag het haardvuur aan?" Tuurlijk ga je gang! Als dan blijkt dat de vrouw in kwestie geen vuur kan maken, dan wens ik haar veel succes ermee. Ik heb namelijk andere dingen te doen, bedden opmaken, keuken poetsen, badkamper poetsen...
Maar dit is niet DE irritatie. No, no no. Als ik dus om 9 uur de doucheruimte binnen kom lopen, slaapwandelend, in mijn pjama, haren door de war, bril op, is het STRIKT verboden om mijn vragen te stellen. Laat staan zeuren. Dus dat meisje vanmorgen, dat om 9:00 aan mijn hoofd zeurde dat het zo koud is op haar kamer, die wilde ik executeren. Aan de galg, in de electrische stoel, gevierendeeld. Geef mij mijn privacy! Ik ben ook maar een mens.
4) Voor mijn voeten lopen! Als ik aan het poetsen ben, dus bedden opmaken, stofzuigen, dweilen, was ophangen, dien je uit de weg te gaan. Mij immers en altijd voorrang geven. Het komt waarschijnlijk door het werken in de horeca, want daar heb je altijd voorrang als je met iets bezig bent, zoals zware dingen sjouwen of wat dan ook. Heb respect voor de werkende mens.
Maar nee hoor, mensen gaan toch die keuken als ik sta te dweilen, om dat glaasje melk te pakken. Gaan als eerste de deuropening door terwijl ik daar sta te hannesen met de stofzuiger. Willen de slaapkamer binnengaan terwijl het 1 ontplofte bende is van oud en nieuw beddengoed. Echt, serieus, wacht 1 minuut, 1 minuut, en je hebt alle ruimte! Wees niet zo onwijs egoistisch!
5) Staren! Sommige mensen staren de hele tijd naar me. Ze willen iets van me, of niets, ik heb geen idee. Maar ze staren. Soms vraag ik of ik ze ergens mee kan helpen, maar dan is het nee niets hoor. Soms sluipen ze op mij af en tikken ze op mijn schouder waardoor ik mij een hoedje schrik. Djies, zeg gewoon mijn naam. Wees sociaal, gebruik vaardigheden!
En dit in combinatie met verlegen zijn. Geen woord zeggen terwijl je hier 5 dagen rond hangt. Zeg wat! Doe wat!
6) Inchecken terwijl ik aan het eten ben. Niet hun schuld, mensen checken natuurlijk de hele dag door in, maar damnit, laat mij gewoon eten, die paar keer dag dat ik niet beschikbaar ben.
Maar ja, kan ik niet maken, als ik er ben, ben ik de manager.
7) Mij opbellen terwijl ik slaap. Gewoon niet doen.
Kijk, ik kan op mijn eigen kamer zitten gedurende de dag, of een tour/trip maken. Maar het is toch het meest comfortabel in het hostel. Alleen ben ik daar als mens én als manager. En soms wil ik gewoon even alleen gelaten worden. Op de bank voor de tv, of achter mijn laptop.
Maar dat staat niet op mijn hoofd geschreven. Kan moeilijk een bordje op mijn hoofd plakken met “I’m on a break!” Nee, dus als ik in huis ben, ben ik er voor de gasten. En moet ik vriendelijk en behulpzaam zijn, want ik wil dat iedereen blij is met dit hostel. Want ik werk voor een toffe baas.
Dus ik slik, en glimlach, tel tot 10 en haal adem, doe middagdutjes, mediteer tijdens het douchen en werk in de pub om er even uit te zijn.
Daarnaast is en blijft het oppervlakkig, omdat de backpackers komen en gaan. Ik mis mijn vrienden geregeld en dan denk ik toch weer aan een toekomst opbouwen in NL. Maar het gemis valt mee te dealen. Het is niet dat alles verslindende heimweegevoel dat ik vorig jaar had. Toch ben ik blij dat ik over 4 maanden weer in NL ben
Ik heb het meest tofste backpackerbaantje die er maar bestaat. In de ochtend werk ik 1 a 2 uur, en dan ben ik eigenlijk klaar voor de dag. Maar toch ook niet, want ik ben aanwezig voor de gasten. Ik kan heel sociaal zijn, maar ben dat van nature niet. Dus daar moet ik mij toe dwingen. Ben daar wel weer heel goed in, in sociaal zijn. Altijd een glimlach, altijd vrolijk en gezellig, altijd geduldig en sta voor iedereen klaar. Ze moesten alleen eens weten, dat ik hun ogen heb uit gekrabt, een mes in hun rug heb gestoken en over heen heb gekotst.
Naast de vele dagelijkse irritaties heb ik natuurlijk ook een hekel aan alle lelijke mensen, dikke mensen en mensen die teveel praten.
En jajaja, tuurlijk ben ik eeuwig dankbaar voor deze geweldige baan, het runnen van een hostel op een prachtig eiland, waar ik veel geld verdien, en sowieso het feit dat ik in de positie ben om op reis te zijn in dit prachtige land, tijdens de nederlandse winter. Dus neem het met een korreltje zout, het heeeeele zwaaaaare leven wat ik hier heb.
Trouwens, rianne, lees je mij nog? Ik blijf hier tot begin maart, dus tijd om de weddenschap in te willigen. Kaas, vlokken, stroopwafels, drop, thee, leuke dvd. Maak je me heel erg blij mee. Adres is: Tamara Vroomen, PO box 121, Stewart island 9846, New Zealand.
Kijk, ik bedoel, ik heb dan wellicht het grootste luizenbaantje ter aarde, maar je raakt nogal gauw verwend he!
En oh, ik heb al lang door waar de irritaties vandaan komen. In 90% van de gevallen zijn het uitvergrotingen van mijn eigen slechte eigenschappen. In 10 procent van de gevallen zijn het slechte eigenschappen die tegenovergesteld zijn van mijn goede eigenschappen.
Dit inzicht helpt mij hier en daar wel. Ademhalen ook. En een nepglimlachen op mijn gezicht ook. Onderzoek heeft uitgewezen dat als je glimlacht, de gelukstofjes vanzelf volgen. Maar ok, mijn irritatie top 100 dus.
1) Domme vragen stellen! Ik ben zelf de koningin van domme vragen omdat ik dingen gewoon in het begin nooit snap. Maar oh wee, als iemand aan mij verduidelijking vraagt. Vooral aan de telefoon! Ik versta mensen toch al slecht, en op het einde van een gesprek weten ze toch nog een aantal domme vragen te stellen. “Houd je lelijke hoerenkop bek dicht, achterlijke walvis”, is mijn standaard innerlijke reactie.
2) Zeuren. Ja ik weet dat het koud is op de kamers, nee ik heb geen oplossing, ja het is koud op de kamers. Ja dat weet ik, dat heb je nu al 4 keer gezegd, en nu ook al 5 keer, en ik heb nog steeds geen oplossing. Dit is een simpel hostel, verwacht geen hoogstandjes. Ik kan geen verwarming tevoorschijn toveren.
3) Ik heb een ochtendhumeur. Gruwelijk ook. Iedere dag sta ik om 9 uur op. Ik loop de algemene doucheruimte in en spring onder de douche. Vervolgens naar mijn slaapkamer om mij aan te kleden en dan ben ik aanspreekbaar. Niet redelijk of niet goed aanspreekbaar. Nee ik ben aanwezig. Je mag, als je het heel lief en zachtjes doet, een enkele vraag aan mij stellen. Als het resultaat van die vraag mij geen moeite kost." Het is koud,mag het haardvuur aan?" Tuurlijk ga je gang! Als dan blijkt dat de vrouw in kwestie geen vuur kan maken, dan wens ik haar veel succes ermee. Ik heb namelijk andere dingen te doen, bedden opmaken, keuken poetsen, badkamper poetsen...
Maar dit is niet DE irritatie. No, no no. Als ik dus om 9 uur de doucheruimte binnen kom lopen, slaapwandelend, in mijn pjama, haren door de war, bril op, is het STRIKT verboden om mijn vragen te stellen. Laat staan zeuren. Dus dat meisje vanmorgen, dat om 9:00 aan mijn hoofd zeurde dat het zo koud is op haar kamer, die wilde ik executeren. Aan de galg, in de electrische stoel, gevierendeeld. Geef mij mijn privacy! Ik ben ook maar een mens.
4) Voor mijn voeten lopen! Als ik aan het poetsen ben, dus bedden opmaken, stofzuigen, dweilen, was ophangen, dien je uit de weg te gaan. Mij immers en altijd voorrang geven. Het komt waarschijnlijk door het werken in de horeca, want daar heb je altijd voorrang als je met iets bezig bent, zoals zware dingen sjouwen of wat dan ook. Heb respect voor de werkende mens.
Maar nee hoor, mensen gaan toch die keuken als ik sta te dweilen, om dat glaasje melk te pakken. Gaan als eerste de deuropening door terwijl ik daar sta te hannesen met de stofzuiger. Willen de slaapkamer binnengaan terwijl het 1 ontplofte bende is van oud en nieuw beddengoed. Echt, serieus, wacht 1 minuut, 1 minuut, en je hebt alle ruimte! Wees niet zo onwijs egoistisch!
5) Staren! Sommige mensen staren de hele tijd naar me. Ze willen iets van me, of niets, ik heb geen idee. Maar ze staren. Soms vraag ik of ik ze ergens mee kan helpen, maar dan is het nee niets hoor. Soms sluipen ze op mij af en tikken ze op mijn schouder waardoor ik mij een hoedje schrik. Djies, zeg gewoon mijn naam. Wees sociaal, gebruik vaardigheden!
En dit in combinatie met verlegen zijn. Geen woord zeggen terwijl je hier 5 dagen rond hangt. Zeg wat! Doe wat!
6) Inchecken terwijl ik aan het eten ben. Niet hun schuld, mensen checken natuurlijk de hele dag door in, maar damnit, laat mij gewoon eten, die paar keer dag dat ik niet beschikbaar ben.
Maar ja, kan ik niet maken, als ik er ben, ben ik de manager.
7) Mij opbellen terwijl ik slaap. Gewoon niet doen.
Kijk, ik kan op mijn eigen kamer zitten gedurende de dag, of een tour/trip maken. Maar het is toch het meest comfortabel in het hostel. Alleen ben ik daar als mens én als manager. En soms wil ik gewoon even alleen gelaten worden. Op de bank voor de tv, of achter mijn laptop.
Maar dat staat niet op mijn hoofd geschreven. Kan moeilijk een bordje op mijn hoofd plakken met “I’m on a break!” Nee, dus als ik in huis ben, ben ik er voor de gasten. En moet ik vriendelijk en behulpzaam zijn, want ik wil dat iedereen blij is met dit hostel. Want ik werk voor een toffe baas.
Dus ik slik, en glimlach, tel tot 10 en haal adem, doe middagdutjes, mediteer tijdens het douchen en werk in de pub om er even uit te zijn.
Daarnaast is en blijft het oppervlakkig, omdat de backpackers komen en gaan. Ik mis mijn vrienden geregeld en dan denk ik toch weer aan een toekomst opbouwen in NL. Maar het gemis valt mee te dealen. Het is niet dat alles verslindende heimweegevoel dat ik vorig jaar had. Toch ben ik blij dat ik over 4 maanden weer in NL ben
Ik heb het meest tofste backpackerbaantje die er maar bestaat. In de ochtend werk ik 1 a 2 uur, en dan ben ik eigenlijk klaar voor de dag. Maar toch ook niet, want ik ben aanwezig voor de gasten. Ik kan heel sociaal zijn, maar ben dat van nature niet. Dus daar moet ik mij toe dwingen. Ben daar wel weer heel goed in, in sociaal zijn. Altijd een glimlach, altijd vrolijk en gezellig, altijd geduldig en sta voor iedereen klaar. Ze moesten alleen eens weten, dat ik hun ogen heb uit gekrabt, een mes in hun rug heb gestoken en over heen heb gekotst.
Naast de vele dagelijkse irritaties heb ik natuurlijk ook een hekel aan alle lelijke mensen, dikke mensen en mensen die teveel praten.
En jajaja, tuurlijk ben ik eeuwig dankbaar voor deze geweldige baan, het runnen van een hostel op een prachtig eiland, waar ik veel geld verdien, en sowieso het feit dat ik in de positie ben om op reis te zijn in dit prachtige land, tijdens de nederlandse winter. Dus neem het met een korreltje zout, het heeeeele zwaaaaare leven wat ik hier heb.
Trouwens, rianne, lees je mij nog? Ik blijf hier tot begin maart, dus tijd om de weddenschap in te willigen. Kaas, vlokken, stroopwafels, drop, thee, leuke dvd. Maak je me heel erg blij mee. Adres is: Tamara Vroomen, PO box 121, Stewart island 9846, New Zealand.
-
22 December 2013 - 12:30
Theo.van,gestel:
Zo, dat weten we dan ook weer. (Een zucht geeft lucht aan een hart vol smart)/
Dag Tamaartje -
22 December 2013 - 15:05
Jolein:
Dit is klagen met een knip oog , zeur doos :-) x -
22 December 2013 - 20:34
Marie-Hélène:
Hoi Tamara,
Las tot nu toe met plezier je verhalen, wat een verschil met die vanuit Australie! Maar aan deze ben ik maar niet begonnen, hoeft ook niet natuurlijk, liefs Marie-Hélène -
22 December 2013 - 21:07
Rianne:
Haaaaaa directe trien!
Tuurlijk ben ik er nog! Altijd lees ik trouw je verhalen! Hahaha je bent en blijft een grappig wijf! Die post komt goed, stuur wat die kant op! Eindelijk zit je eens op 1 plek ;)
Hier druktes (voor als het je interessant vindt...). Ik heb een baan gescoord als advocaat! Enorm saai in jouw ogen waarschijnlijk, maar voor mij echt geweldig leuk!
En ja, ik lees je verhalen met veel weemoed aan het reizen..... Maar soms is het mooi geweest!
Veel plezier daar, fijne dagen en check je brievenbus :) x -
22 December 2013 - 21:40
Tamara Vroomen:
Haha oma, die uitdrukking kende ik nog niet, mooie!
En irritaties zijn herkenbaar voor iedereen toch.
En hoeft inderdaad niet tante, beter blijf je omringd met positieve energie.
En jeuj rianne! Super cool dat je je baan leuk vind, is toch 1 vd belangrijkste dingen in het leven.
Ga je wel uiteindelijk veel geld mee verdienen om op mooie vakanties te gaan :-) Kan niet wachten tot je pakketje :-)
-
22 December 2013 - 21:56
Sonja:
Hahaha ik word juist wel vrolijk van deze blog! Ik zie je nog lopen op O&O om 7.00 's ochtends.... :-p -
22 December 2013 - 22:11
Tamara Vroomen:
Whahahaha echt he son! -
22 December 2013 - 22:18
Sonja:
"Shut up or DIE" thank you very much :-) -
22 December 2013 - 22:38
Tamara Vroomen:
Die ja :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
