So, I'm travelling the world and I'm bored as hell

Dus, Australie is tot nu toe nog heul erg stom en saai geweest. Ik ben hier nu exact twee maanden en ik ben veranderd in een saaie, humorloze, ontevreden dikzak. Dat is wat Australie met mij gedaan heeft. Wat dat betreft ben ik dus al geweldig ingeburgerd.

Laat ik het eerst over de mensen hebben. Die zijn op de eerste plaats dom. Ik heb hier nog geen één keer een fatsoenlijk gesprek gevoerd. Ze zijn aardig en geïnteresseerd maar verder dan de oppervlakkige koetjes en kalfjes komt het niet. Ik moet niks van oppervlakkige koetjes en kalfjes hebben, behalve als ze oppervlakkig gebakken op mijn bord liggen.
Dat de Australiërs dom zijn, daar kunnen ze weinig aan doen, zo zijn ze nu eenmaal geboren. Op de een of andere manier zijn hier tientallen jaren geleden alleen de domme mensen naar toe geëmigreerd (en ik mag het zeggen, want ik heb aan beide kanten van de familie hier wonen) en heeft de wereld hun criminelen hier gedumpt. Zij hebben zich voortgeplant in kleine gemeenschappen, afgesloten van de rest van de wereld, zodat de wet van Darwin geen enkel effect op deze groepen had. Evolutie is hen vreemd. Ontwikkeling is niet aan hen besteed. Alcohol en gokken is hun dagbesteding.

Verder hebben de Aussie’s als hele nare eigenschap dat ze enorm roddelen. De hele dag door vertellen ze de gemeenste dingen over elkaar aan elkaar. Dit gebeurt ook op werkvlak, zowel onder werknemers, als tussen werknemers en leidinggevenden. Als dan uitkomt dat iemand iets heeft doorgeroddeld, worden ze natuurlijk heul erg boos op elkaar en staat alles die dag in het teken van dat conflict.
Meestal word er iets door geroddeld door de oma van die en die, die dat weer tegen de oudtante van die en die heeft gezegd en die dat weer tegen haar achterkleinkind heeft verteld, die toevallig vriendinnen is met het overbuurmeisje van de betreffende persoon.
Vervolgens word deze hele ketting ingezet via sms of facebook om erachter te komen wie nu wat gezegd heeft en zal uiteindelijk het conflict onder veel gescheld en geschreeuw “opgelost” worden. Hierna zullen ze in elkaars gezicht aardig doen, maar achter hun rug om hun tong uit steken. Dit heb ik daadwerkelijk letterlijk zien gebeuren.

En wie is hier nu allemaal de dupe van? Ikke! Ik, diegene die altijd zo open was, open over werkelijk alles wat ze maar dacht en deed. Die zei dat ze nooit zou kunnen overleven als ze niet iedere zucht en scheet met welke omstander dan ook zou kunnen delen. Die persoon, die houd al weken haar lippen stijf op elkaar.
Ik zeg niets niet tegen niemand niet. Alles wat ik zeg, kan immers tegen mij gebruikt worden, en alles wat ik zeg, zal binnen no time doorverteld worden aan iedereen die het maar wil horen. Aangezien mijn grappen en grollen altijd gebaseerd waren op mijn persoonlijke gebeurtenissen, ben ik dus ook al weken niet grappig meer. En aangezien ik altijd zelf het hardst om mijn eigen grappen moest lachen, heb ik dus ook al weken niet gelachen. Dus ik ben rustig, stil en op de achtergrond. Ik zeg het nogmaals want misschien denk je, hey ik maak hier een leesfout. Nee, ik ben rustig, stil en op de achtergrond. En roddelen doe ik dus ook maar niet meer. Oh god ik ben zo saai!

Uit verveling ga ik dus maar mijn best doen op het werk en neem ik maar mijn verantwoordelijkheden. Ik ga op tijd naar bed, en drink vrijwel niet als ik de dag erna vroeg moet werken. En aangezien ik 4 van de 7 dagen om 6:30 moet opstaan, ben ik dus ook 4 van de 7 dagen vrijwel nuchter.
Ondertussen ben ik de expert van de afwas. I rule tha motherfucking dishbay.
Ik heb allerlei strategieen en technieken bedacht hoe ik zo snel mogelijk al het servies en bestek kan wegwerken, met mijn in gedachten go go gadget arms. Ik kijk neer op de nieuwelingen, die neer kijken of de afwas. Ze denken dat het makkelijk is, maar ik schud mijn hoofd als ik zie hoe ze de borden ongeorganiseerd in het rek zetten, het bestek in 1 emmer gooien, en op zo’n manier het water spuiten dat ze zelf onder gespoten worden.
Ik vind het heerlijk in mijn afwashoek. Lekker in mijn eigen wereldje om zoveel mogelijk het contact met de domme Australiërs te vermijden. Echt, ik had nooit gedacht dat ik A zou werken als afwasser, en B het ook nog eens leuk zou vinden.
Verder doe ik allerlei klusjes om mij maar niet te vervelen. Ik poets, ruim op, maak schoon en vul de voorraden aan. Ja, ik poets, ruim op, maak schoon en vul de voorraden aan. Ik spreek anderen aan die dat niet doen. Ik werk strak en zorgvuldig. God, wat ben ik saai en verantwoordelijk geworden! Helaas ben ik hiermee ook een betrouwbare en harde werker, waardoor ik meer verantwoordelijkheden heb gekregen en ik ondertussen ook word ingezet als gastvrouw of om de kassa te sluiten. Iets wat ik eigenlijk helemaal niet wil. Laat mij maar onwetend en onbeduidend mijn werk doen. Dan stoor ik mij zo min mogelijk aan de ander en de ander ook zo min mogelijk aan mij.

Dat waren de mensen, nu het land zelf.
Australië gaat raar met zijn geld om. In welk baantje dan ook verdien je ontzettend veel. Ik verdien op dit moment 17 euro per uur bruto (maar ik krijg alles terug omdat ik backpacker ben). Ik ken iemand die een eenvoudig fabrieksbaantje heeft, en die verdient 20 euro per uur. Als restaurant manager verdien je 50.000 a 60.000 euro per jaar.
Wat verder idioot is, is bellen en internet. Als je beltegoed koopt is dit maar een maand geldig. Voor 25 euro kun je wel onbeperkt smsen en ook best veel bellen. Je krijgt daarvoor maar 512 mb downloadlimiet. Onbeperkt downloaden bestaat niet. Voor 50 euro per maand krijg je 12 Gig, dat is zo ongeveer de max. Er zijn dan ook weinig WiFi plekken. Pure afzetterij!
Als je een kind hebt, krijg je 500 euro per maand! Maar als je met pensioen gaat, krijg je amper iets, dus de meeste mensen werken tot na hun 70ste door, tot grote irritatie vaak van andere collega’s, vanwege hun vergeetachtigheid en inflexibiliteit. Ik heb verhalen gehoord van jonge meisjes die aan de lopende band kinderen krijgen zodat ze niet hoeven te werken.

En dan, mijn twee grootste geneugten des levens, zijn hier onbetaalbaar! Sigaretten kosten 15 euro per pakje. Ik ben dus ook al 2 maanden gestopt en 10 kilo aangekomen. Ik pas de helft van mijn kleren niet meer. Ik ben weer net zo dik als in mijn studententijd en dat terwijl ik hiervoor net zo slank was als in mijn puberteit.
En de andere is natuurlijk wodka! 20 euro voor de goedkoopste (in Australie gemaakte) fles wodka, waar ik in Nederland 8 euro voor zou betalen! Voor een Russische of Poolse wodka betaal je minstens 30 euro. In de kroeg betaal je voor een mix of puur (dat is dezelfde prijs, en dan 30 ml) 7 euro. Daarom drink ik thuis voornamelijk Goon. Dat is de goedkoopste wijn die er is, in zo’n groot pak, die ik aanleg met Jus d’orange om het nog enigszins drinkbaar te maken. In de kroeg drink ik steeds vaker bier, geschonken in grote karaffen. Ja, ik drink bier. Ik drink bier. Blegh.
Australie doet erg Brits aan, en dat zie je voornamelijk aan de pubs. Deze zijn te lelijk voor woorden. Afgrijselijke vloerbedekking, televisie’s aan de muren, hard plastic drinkglazen, biertjes zonder schuim, felle lampen, slechte muziek en elke 10 meter een tandeloze aan alcohol-en gokautomaten verslaafde junk.

Dus. Ik ben op wereldreis en ik verveel en erger mij dood. En ik ben dik geworden.
Op facebook zie ik foto’s en verhalen van andere wereldreizigers voorbij komen die het ooh zo geweldig en leuk hebben. En dan schaam ik mij bijna om hardop te zeggen dat ik op dit moment er geen hol aan vind. Ja de grotten hier zijn mooi, maar ik heb ze allemaal al gezien. De natuur is prachtig, maar ook die ziet er iedere dag hetzelfde uit. Maar ik heb besloten om er maar voor uit te komen. I’m travelling the world, and I’m bored as hell.

Maar zonder dalen geen pieken. En dit is niet eens een dal. Dit is hoogstens inconvenient. Ik verdien bakken met geld, geef niks uit, en ben bijna op de helft van mijn prison-time hier. Over 7 weken loop ik de vrijheid tegemoet, met 7000 extra euro in de pocket. En ook met de ervaring van het zien van de oudste grotten ter wereld. De tours die ik gratis gedaan heb, zijn ter waarde van 1500 euro in totaal.
Zoals het er nu naar uitziet ga ik eerst naar Melbourne, om daar kennissen op te zoeken. Daarna naar de Whitsunday Islands (bedankt Laurens, voor de tip) om de great barrier reef te ontdekken en een baan te vinden als Divemaster, of als iets anders op een zeilboot. Nu heeft mijn manager daar de afgelopen 3 jaar gewoond en heeft zijn vriendin daar als Divemaster gewerkt dus hij zei dat hij daar voor mij een baan als Divemaster zou kunnen regelen. Dat zou te gek zijn. Dit ga ik overigens allemaal couchsurfend doen.

Dus wat heb ik tot nu toe geleerd van mijn tijd in Australie. Nou, ik heb geleerd om positief te blijven (wat je vast niet zou zeggen na het lezen van deze blog, maar het is echt zo).
Ik heb geleerd om reëlere verwachtingen te hebben en om vertrouwen te hebben in dat het allemaal goed komt en beter word. Ik ben hier veel alleen, met momenten eenzaam, maar ik deal ermee. Die momenten duren nooit lang. Ik weet dat ik nooit echt alleen ben, ik voel en krijg dagelijks de steun van mijn geweldige vrienden in Nederland, en ook van de vrienden die ik toch ook al op reis heb gemaakt. Ik voel dat ik stapje voor stapje volwassener begin te worden. Brrrr eng woord, maar ik bedoel het in positieve zin. Ik word dan ook al in minder dan een half jaar 31. Misschien moet ik mij er dan ook maar een klein beetje naar gaan gedragen.
Dus Australie, ik omarm je in al je saaiheid! Wat zal ik je natuur gaan waarderen als ik over 2 maanden weer op reis ga!
Zo, dat was weer even een update van Tamara de reiziger die nog maar amper gereisd heeft. Exact 5 maanden onderweg. Nog zeker zo’n 26 maanden op de planning.