Heimwee
Door: tamaravroomen
Blijf op de hoogte en volg Tamara
27 Mei 2012 | Thailand, Koh Tao
Heimwee
Dat ik dat woord niet heb genoemd in mijn vorige blog, snap ik nu niks meer van. Heimwee bestond gewoon niet in mijn woordenboek. Nog nooit in mijn leven last van gehad. Dus geen flauw idee dat dat was waar ik last van had.
Van Dale beschrijft het als “sterk verlangen naar geboortegrond, huis, e.d.” Ja dat somt het wel zo ongeveer op.
Het woord verscheen ineens een paar dagen geleden in mijn kop. Heimwee. Het geven van die stempel aan het af en toe bijna ondragelijke gemis gaf een goed gevoel. Nu wist ik tenminste waar ik aan leed.
Onbewust had ik mezelf 2 dagen gegeven voor deze mineur-stemming. Dan moest ik er in dit paradijs potverdorie toch wel weer bovenop zijn. Maar niks bleek minder waar. We zijn nu een dag of 5 verder en het gaat met mini-stapjes beter. En dat komt omdat ik er denk ik slecht mee omga. Ik doe wat ik altijd doe als ik mij rot voel. Ik ga hele dagen in bed liggen. Slapen, films kijken en chips eten. Rond een uur of 6 kom ik mijn bed uit om naar de bar te gaan. Daar zit ik eerste met doffe ogen voor mij uit te staren, totdat de alcohol zijn werk begint te doen en ik een geweldige avond heb.
De dag erna word ik wakker en alle goede voornemens die ik tijdens zo’n avond voor mezelf heb gemaakt, gooi ik direct overboord. Duiken, workshops, huiswerk, niets van dat alles. Ik lig in bed en voel mij schuldig dat ik weer in bed lig. Ik vind mezelf stom dat ik in bed lig. Ik vind mezelf zwak en wil mezelf een schop onder mijn kont geven, maar het lukt niet. Ik wil het niet. Ik wil slapen en films kijken en doen alsof ik thuis ben. Elke dag hoop ik wakker te worden en genezen te zijn van deze stemming, en elke dag lijkt het eerste uur wel zo te zijn. Maar al snel hakt de realiteit erin. Ik ben hier en ik ga hier nog heel lang blijven.
Deze ochtend werd ik eigenlijk best positief wakker. Ik ben gaan googlen op heimwee en wereldreis en stuitte op vele blogs hierover van andere wereldreizigers. Het gevoel van herkenning deed mij goed. Toen viel mij op dat zij op hun pagina hadden staan hoeveel dagen ze nog op reis zouden zijn. Ik merkte dat ik naar dat getal keek en dacht, pff, dat is niks. Jullie gaan bijna naar huis. Mijn getal, daar mag je heimwee om hebben. Dus ik besloot om mijn instellingen aan te passen zodat ik trots dat getal aan de buitenwereld kon laten zien. En dat was even een hele grote fout die ik daar maakte. Ik kreeg direct een brok in mijn keel: 827 dagen. Wat een idioot ben ik ook om dat in deze gevoelsomstandigheid op te zoeken.
En ja hoor, hup daar kwamen de fantasieën weer die de afgelopen dagen oeverloos in mijn hoofd rondspoken. Lekker wijntjes drinken met mijn vrienden op de grote markt, daarna door naar de Pater, mijn eigen bed (die niet eens bestaat), mijn eigen huis (die niet eens bestaat), mijn auto en mijn fiets (die niet eens bestaan), lekker voorspelbaar werken op de grote markt met alle lieve collega’s daar. Ik zwelg weer in zelfmedelijden en heb wederom geen zin om mijn bed uit te gaan. Ik zal dadelijk wel moeten want mijn vriendin Jaimee vertrekt terug naar Amerika en die ga ik uitzwaaien
Verder helpt het ook niet echt mee dat ik weer ziek ben. Lichte keelontsteking en 2 wondjes op mijn been zijn weer flink gaan ontsteken. Al moet ik ook wel zeggen dat ik dankbaar gebruik maak van deze omstandigheden omdat ik nu zonder schuldgevoel in bed kan blijven liggen.
Er is 1 gedachte wat mij daadwerkelijk tegenhoud om terug naar NL te gaan. En dat is niet het feit dat ik nu in paradijs ben, dat is niet het feit dat ik onwijs veel zin heb om over een paar weken naar Aussie te gaan, dat is niet het duiken hier (waar ik op het moment ook al geen zin in heb), maar dat is puur de gedachte dat als ik in NL zou zijn, ik zeker zou weten dat ik na een week al terug zou willen op reis. En deze gedachte is zo sterk, daar kan ik vast de komende 827 dagen op teren. Dus lieve vriendjes, vriendinnetjes en familie, wees maar niet bang, ik kom nog lang niet terug.
Uiteindelijk gaat alles gewoon weer voorbij. Helaas leuke gevoelens ook, maar gelukkig minder leuke gevoelens ook.
Xxx vanuit mijn bedje
Dat ik dat woord niet heb genoemd in mijn vorige blog, snap ik nu niks meer van. Heimwee bestond gewoon niet in mijn woordenboek. Nog nooit in mijn leven last van gehad. Dus geen flauw idee dat dat was waar ik last van had.
Van Dale beschrijft het als “sterk verlangen naar geboortegrond, huis, e.d.” Ja dat somt het wel zo ongeveer op.
Het woord verscheen ineens een paar dagen geleden in mijn kop. Heimwee. Het geven van die stempel aan het af en toe bijna ondragelijke gemis gaf een goed gevoel. Nu wist ik tenminste waar ik aan leed.
Onbewust had ik mezelf 2 dagen gegeven voor deze mineur-stemming. Dan moest ik er in dit paradijs potverdorie toch wel weer bovenop zijn. Maar niks bleek minder waar. We zijn nu een dag of 5 verder en het gaat met mini-stapjes beter. En dat komt omdat ik er denk ik slecht mee omga. Ik doe wat ik altijd doe als ik mij rot voel. Ik ga hele dagen in bed liggen. Slapen, films kijken en chips eten. Rond een uur of 6 kom ik mijn bed uit om naar de bar te gaan. Daar zit ik eerste met doffe ogen voor mij uit te staren, totdat de alcohol zijn werk begint te doen en ik een geweldige avond heb.
De dag erna word ik wakker en alle goede voornemens die ik tijdens zo’n avond voor mezelf heb gemaakt, gooi ik direct overboord. Duiken, workshops, huiswerk, niets van dat alles. Ik lig in bed en voel mij schuldig dat ik weer in bed lig. Ik vind mezelf stom dat ik in bed lig. Ik vind mezelf zwak en wil mezelf een schop onder mijn kont geven, maar het lukt niet. Ik wil het niet. Ik wil slapen en films kijken en doen alsof ik thuis ben. Elke dag hoop ik wakker te worden en genezen te zijn van deze stemming, en elke dag lijkt het eerste uur wel zo te zijn. Maar al snel hakt de realiteit erin. Ik ben hier en ik ga hier nog heel lang blijven.
Deze ochtend werd ik eigenlijk best positief wakker. Ik ben gaan googlen op heimwee en wereldreis en stuitte op vele blogs hierover van andere wereldreizigers. Het gevoel van herkenning deed mij goed. Toen viel mij op dat zij op hun pagina hadden staan hoeveel dagen ze nog op reis zouden zijn. Ik merkte dat ik naar dat getal keek en dacht, pff, dat is niks. Jullie gaan bijna naar huis. Mijn getal, daar mag je heimwee om hebben. Dus ik besloot om mijn instellingen aan te passen zodat ik trots dat getal aan de buitenwereld kon laten zien. En dat was even een hele grote fout die ik daar maakte. Ik kreeg direct een brok in mijn keel: 827 dagen. Wat een idioot ben ik ook om dat in deze gevoelsomstandigheid op te zoeken.
En ja hoor, hup daar kwamen de fantasieën weer die de afgelopen dagen oeverloos in mijn hoofd rondspoken. Lekker wijntjes drinken met mijn vrienden op de grote markt, daarna door naar de Pater, mijn eigen bed (die niet eens bestaat), mijn eigen huis (die niet eens bestaat), mijn auto en mijn fiets (die niet eens bestaan), lekker voorspelbaar werken op de grote markt met alle lieve collega’s daar. Ik zwelg weer in zelfmedelijden en heb wederom geen zin om mijn bed uit te gaan. Ik zal dadelijk wel moeten want mijn vriendin Jaimee vertrekt terug naar Amerika en die ga ik uitzwaaien
Verder helpt het ook niet echt mee dat ik weer ziek ben. Lichte keelontsteking en 2 wondjes op mijn been zijn weer flink gaan ontsteken. Al moet ik ook wel zeggen dat ik dankbaar gebruik maak van deze omstandigheden omdat ik nu zonder schuldgevoel in bed kan blijven liggen.
Er is 1 gedachte wat mij daadwerkelijk tegenhoud om terug naar NL te gaan. En dat is niet het feit dat ik nu in paradijs ben, dat is niet het feit dat ik onwijs veel zin heb om over een paar weken naar Aussie te gaan, dat is niet het duiken hier (waar ik op het moment ook al geen zin in heb), maar dat is puur de gedachte dat als ik in NL zou zijn, ik zeker zou weten dat ik na een week al terug zou willen op reis. En deze gedachte is zo sterk, daar kan ik vast de komende 827 dagen op teren. Dus lieve vriendjes, vriendinnetjes en familie, wees maar niet bang, ik kom nog lang niet terug.
Uiteindelijk gaat alles gewoon weer voorbij. Helaas leuke gevoelens ook, maar gelukkig minder leuke gevoelens ook.
Xxx vanuit mijn bedje
-
27 Mei 2012 - 06:27
Oma Van Gestel:
Hoi Tamaartje Mijn eerst reactie is medelijden, maar ik wil dat niet. Kom in godsnaam je bed uit
en begin heel hard te werken, kan me niet schelen doe vanalles. Dat helpt, zeker weten.
Trouwens de tijd in Thailand is te lang,het zal fijn zijn als je naar Australie vertrekt. Dat is voor
jouw weer een normaal land.Ik ben daar geweest, dus ik kan het weten.
Doe je best meisje. Groetjes Oma en Opa -
27 Mei 2012 - 08:12
Karin:
Ik kreeg vroeger op vakantie in Frankrijk al heimwee. Mijn moeder nam daarom altijd een fotoboek voor me mee met foto's van thuis. Het huis, de tuin, mijn vriendinnetjes. En toen ik heel klein was, en s'nachts wel eens wakker schrok, wist ik niet waar ik was en werd ik bang. Mama legde daarom een foto van zichzelf papa en mijn broers onder mijn kussen, zodat ik even kon kijken. Voor mij helpt het om 'de heimwee' of andere gevoelens een beetje te voeden en het daardoor even heel sterk te voelen. Daarna voel ik me beter en kan ik weer iets ondernemen. Ach, ik weet niet of je er iets aan hebt, maar films kijken helpt niet, dat heet negeren :p sterkte meis! komt goed!
-
27 Mei 2012 - 08:26
Pa:
Helemaal met je oma eens. En zoals ik gisteren al zei: Gun jezelf geen tijd om te prakkiseren (zoals mijn moeder altijd zei). Pak jezelf bijelkaar en ga iets doen. Een baantje zoeken, etc. Ook al betaalt het weinig. Zorg dat je druk bezig bent en dat je verplichtingen hebt tegenover anderen. Regelmaat met opstaan, werken, bezig zijn, andere mensen ontmoeten, met anderen plezier maken. Stel je bed overdag verboden terrein. Kom op. Ga niet zitten prakkiseren. XXXX -
27 Mei 2012 - 08:29
Tamara Vroomen:
Grinnik, typische reactie van oma, je hebt helemaal gelijk hoor...
Sinds vanmiddag voel ik mij eigenlijk ook een stuk beter. Ik denk dat het schrijven van de blog en er even echt in gaan zitten geholpen heeft. Heb de slappe lach gehad en begin weer energie te krijgen. En dat terwijl het hier regent dat het giet. Het werkt bij mij niet om tegen mijn zin in dingen te doen, daar word ik alleen maar chagrijnig van. Ik denk dat dit gewoon even een kwestie is van uitzitten en dan gaat het weer voorbij. Maar ik begin er weer vertrouwen in te krijgen want ik voelde vanmiddag eindelijk weer wat dankbaarheid voor kleine dingen en als ik dat voel, gaat het de goeie kant op...
xxx -
27 Mei 2012 - 08:32
Hoi Mussie:
Natuurlijk wordt ook dat paradijsje heel normaal en je bent nu eenmaal daar, het is geen vakantie maar een nieuw stuk leven. Dat was je doel.
Het "boek" Nederland is voorlopig gelezen. Deze kans nemen / en of krijgen niet veel mensen of durven deze niet te nemen.
Raap je zelf bij elkaar, kom dat bed uit met al die hersenspinsels die dan door je hoofd spoken en doe iets.
Je kunt zwelgen in verdriet en zelfmedelijden maar je schouders eronder zetten en er tegen aan gaan is beter. Ga actie ondernemen en doe iets. Life is not so simpel.
Een dikke vette kus en laat zien wie je bent, mijn dochter........
Moeders -
27 Mei 2012 - 08:39
Tamara Vroomen:
Ach ik weet hoe dat gaat bij mij, ik ken mezelf ondertussen goed genoeg. Er komt een punt, misschien is het al daar, dat ik zo genoeg heb van mezelf dat ik hupsakee mijn schouders eronder zet en tot actie kom. Ik betrapte mezelf net op de gedachte dat ik eigenlijk wel zin had om morgen te gaan duiken! En dat is een goed teken! -
27 Mei 2012 - 09:08
Miranda Janssen:
Hoi tamara, wij kennen ons nog niet. Met je mama heb ik laatst een heerlijke lunch gehad. Ik heb haar leren kennen via mijn zoon luc, hij heeft gestudeerd in maastricht, de universiteit waar je moeder werkt. Luc en jouw mama kennen zich al een hele tijd. Natuurlijk hebben je mams en ik over jou en luc gesproken. Luc is een half jaar in australie geweest, hij heeft daar aan de universiteit in new castle gestudeerd. Ik ben 2 weken met hem daar geweest. In een woord fantastisch..ik weet zeker als jij er over een tijdje bent dat het heimwee gevoel veel minder wordt. Daar is ook zoveel te zien, zoveel vriendelijke en goeie mensen, dat je gelijk je hart verliest aan dit mooi werelddeel. Daar kun je zo veel duiken, windsurfen, en genieten. Ik lees je verhalen met heel veel plezier. Je moet maar denken nederland is mooi maar australie nog mooier. Ik wens je het allerbeste en vanuit margraten een hele dikke kus. Veel liefs, miranda, ron, luc, bart, roald en mathijs -
27 Mei 2012 - 09:35
Tamara Vroomen:
Wat leuk om een reactie te krijgen van een volger die ik zelf niet ken! Doet mij goed!
Ik denk ook dat Aussie veel makkelijker gaat zijn. Koh Tao ken ik ondertussen wel en hier is ruimte genoeg om te piekeren en te missen. Ik start in Aussie in Sydney bij de nederlandse oom van een collega van mij, die ik via skype al regelmatig gesproken heb, dus ik kom in een echt huis terecht in een gespreid bedje. En ik moet ook meteen gaan werken daar, want het geld begint op te raken, dus dan is er afleiding genoeg. Dus het komt goed. Nu even flink mijn schouders onder het duiken zetten zodat ik mijn Dive Master heb en dan kan ik weer verder trekken... Ik begin ook steeds meer zin te krijgen in Aussie, ik droom er zelfs over... -
27 Mei 2012 - 13:34
Wieteke:
Lieve Tammie! Zonder dieptepunten, geen hoogtepunten zeg ik altijd! Ik vind dat je een hele wijze oma hebt en ik ben het volkomen met haar eens. Je bed uit en gas erop! Ik hoop dat je je snel beter voelt en weer kan genieten van al het moois en mooie ervaringen die je daar op doet! Xxx -
27 Mei 2012 - 17:31
Rob:
Heimwee is een label voor een gevoel. Je kan er elk ander label opplakken. En het gevoel is niet onbekend voor je want ook toen je nog in Den Haag was en elke dag naar de Grote Markt ging had je dat gevoel ook al. En jij hebt er voor gekozen om jezelf een nieuwe uitdaging te geven en nu zit je er middenin, zodat je jezelf weer een beetje beter kunt leren kennen. Wat ik nog kan toevoegen als goedbedoelde hulp: accepteer, accepteer, accepteer.
Wij zijn gewoon trots op je. En als ik naar alle reacties kijk zijn wij niet de enigen. En ook nu doe je weer precies datgene wat het beste voor je is. We denken aan je en sturen je liefde.
XXX -
28 Mei 2012 - 00:57
Miguel:
Hey muts,
Broertjelief weet niet wat je zoekt, maar hij weet wel dat het hier niet te vinden is. Sterker nog, hij laat je niet eens meer binnen!
Ik ben drie dagen bezig geweest om datgene wat je hier hebt achtergelaten op te ruimen. Wat ik tijdens deze dagen ben tegengekomen is zeker niet de moeite waard om naar terug te verlangen.. (Ik heb, voor de zekerheid, er zelfs een paar foto's van gemaakt, die ik gerust online kan zetten, mocht je dat willen.)
Daarbij komt nog het feit dat 'heimwee' zo'n emotie is die een hoop energie kost, maar nooit iets oplevert, net zoals schaamte, onzekerheid, angst etc. etc. Een kwestie van 'bouyancy' dus. Wel blijven opletten tijdens je cursus, ouwe rescue diver!
-
28 Mei 2012 - 10:39
Tamara:
Thanx wieteke!! Ik heb wederom heel de dag in bed gelegen maar dit keer omdat ik een lichte voedselvergiftiging had. Ik blijf maar kwakkelen met mn gezondheid, misschien moet ik toch eindelijk es een keer voor mezelf gaan zorgen?
Rob, helemaal vergeten dat ik dat gevoel ook in den haag had. Het laatste half jaar niet meer, dus misschien dat ik daarom ernaar toe verlang.
Bedankt voor je lieve woorden, ik voel de liefde. Acceptatie...Dat is een goeie, en het moeilijkste.
Broertjelief, ik ben benieuwd naar de foto's. of je dan de rotzooi bedoeld of andere dingen? Stuur ze gerust naar mij toe. Ik wil me schuldig voelen voor je 3 dagen opruimen, maar je zegt me net juist dat niet te doen hahaha. Boyuancy, of hoe je dat woord ook schrijft (wat een onmogelijk woord is het zeg) is een mooie metafoor.
Misschien moet ik toch eerder van dit eiland af. Er is hier niet veel anders te doen dan elke dag dronken worden in de bar en duiken. Mijn visum verloopt de 21e, die ik daarna wel kan verlengen met 1 maand, maar dat kost ook weer een hoop geld... En in 3,5 week kan ik zeker mijn DM halen. Ik ga er es over nadenken...
xxx
-
28 Mei 2012 - 12:24
Annette:
Jij moet eerder van dat eiland af. Ga naar Aussie wat ook de bedoeling is en was. Laat daar niet teveel geld meer achter en ga iets doen met je leven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
