Couchsurfen.

Na het vreselijke party hostel in Mount Manganui, op naar Kati-Kati. Dit is een gehucht, maar de reden dat ik er naartoe ga, is omdat ik via de website ga couchsurfen. Ik probeer al jaren te couchsurfen, maar hosts reageerden nooit op mijn aanvraag. Totdat iemand tegen mij zei dat als je op de app naar itenary gaat, je daar een open verzoek kan neerzetten in de plaats waar je naar toe wil.
Zo gezegd, zo gedaan, en hopsa, de aanvragen strooomden binnen. Eerste stop, Kati-Kati bij een oude 85-jarige man. Helaas was ik even vergeten dat ik echt niks met oude mensen heb (met alle respect, en niet jullie hoor, opa en oma, jullie zijn de bom).
Deze meneer woonde in een caravan, en was arm, heel arm, geen rotrooie cent, waardoor ik mij al schuldig voelde als ik de WC doortrok. Hij smeekte mij zo ongeveer om meerdere dagen te blijven, en uit schuldgevoel zei ik ja. Maar naar mate de dag vorderde bleek dat er geen reet te doen was. Ook had hij niet eens stroom en kreeg ik spijt van mijn toezegging voor meerdere nachten. Het enige wat er te doen was, was luisteren naar zijn eindeloze verhalen, ik was er puur voor zijn eenzaamheid, dat was duidelijk. 15 jaar terug had hij een boerderij waar hij wooffers had. Toen verhuisde hij naar dit stukje land, en had helpers via een andere website. Ik was bezoeker nummer 440. Maar niet te lang geleden werd hij van de website afgekicht omdat 2 japanse meisjes een klacht hadden ingediend voor seksuele intimidatie of zoiets(okeeee dan!).
Op een bepaald moment stelde ik hem de vraag of hij ooit getrouwd was. Nee, wel bijna, 40 jaar geleden, maar zij overleed. En, voegde hij voor de volledigheid van het verhaal toe, sindsdien ging hij af en toe naar een bordeel in Auckland. TMI!!! Schreeuwde het in mijn hoofd. Maar nee, hij ging een stapje verder. Ook waren er een paar Wooffers geweest die hem verleid hadden tot seks! Ok, dit word akward, wat wil hij zeggen?! En gross! Toen was hij al 75 ofzo!
Ik bedoel, ik wist zeker dat ie mij met geen rimpelige vinger zou aanraken, maar ik ben visueel aangelegd dus ik had even wat tijd nodig om hier van bij te komen.
Ik smste mijn volgende couchsurf host of ik een dag eerder kon komen, en dat kon. Tegen de lieve oude meneer vertelde ik dat deze host had gevraagd of ik een dag eerder kon komen, dus dat ik morgen al zou vertrekken.
Eind goed al goed, om 21:00 uur ging ik naar bed, gelukkig in een andere caravan, zonder stroom dus, en de volgende ochtend vertrok ik vroeg. Begrijp me niet verkeerd, ik wil echt niet ondankbaar overkomen dat deze arme man zijn “huis” en avondeten en smerige pap (nee dank je, ik ontbijt nooit) met mij deelt, maar er zijn grenzen.

Goed, volgende host, in Waikino. Zoals altijd gaat het liften als gesmeerd, 5 minuten wachten. Ik kom aan bij een groot maar leeg huis (hij was net verhuisd), en het moment dat ik de man (mijn leeftijd) zie slaak ik een zucht van verlichting. Duidelijk homo, dus ik voel mij direct op mijn gemak. We beginnen meteen als oude vriendinnen eindeloos te kletsen. Tot hij na een uur over een exvriendin praat. Say whut? No no no, hij is overduidelijk homo, mijn gaydar staat in het rood!
Als we gaan zwemmen in de waterval in zijn tuin, word dat nog eens bevestigd. Hij gilt als een oude keukenmeid als hij in het water komt, en nogmaal als hij tegen een stuk hout aanzwemt.
Het word allemaal nog amusanter als blijkt hoe paranoia hij is. Ik glij op een bepaald moment uit, en val op mijn bips Hij zegt dat hij zeker weet dat er camera’s hangen, dus dat iemand die val vast gezien heeft. Als we even later wat hebben gedronken in een kroeg en we daarvan weglopen, zegt hij: zag je wat de barkeeper deed? Ik zeg nee. Zegt ie, dat hij even zijn kont aanraakte, glimlachte en naar mij keek. Hij had mij dus vast op de camera’s zien vallen in de waterval.
Okeeeee dan! Maar het word nog beter. Wat later vertelt hij dat hij onlangs de nieuwste videoclip van Britney spears zag, en het hem opviel hoeveel zij op zijn exvriendin leek, en zelfs dacht dat Britney zijn exvriendin was! Er waren allemaal signalen in de videoclip die hierop wijsden. Ik vroeg hem of hij niet psychotisch was, maar dat was ie toch echt niet!
Al met al een leuke tijd gehad met deze niet uit de kast paranoia homo.

Na 2 dagen dus tijd voor de volgende plek, Coromandel. Daar verblijf ik bij een facebookvriendin van iemand van Stewart island. Een onwijs lieve, toffe, hippe, 63 jarige vrouw! Ze woont in een ieniemienie-huisje, dus ik zet een tent op in de tuin. Haar uitzicht is prachtig, over de haven! Ze trakteert mij direct op wat wijntjes en een pizza in de pub, en zorgt de dagen erna ook super goed voor me. We kletsen wat af en het is super gezellig. Iedere avond bbq en wijntje op veranda, met prachtige zonsondergangen.

Toch begint het gemis naar Nederland sterker te worden. Af en toe komt er een knoop in mijn maag en verlang ik naar Nederland, ook al weet ik dat daar alles bij het oude is gebleven. Ik voel mij dan ook ondankbaar. Ik ben op vakantie aan de andere kant van de wereld, maar ergens wil ik naar huis. Als dat geen 1e wereld probleem is, weet ik het ook niet meer.
Goed, schouders eronder, positief denken en genieten van de kleine dingen. Toch komt de knoop in mijn maag af en toe terug. Objectief kijk ik ernaar en stel ik mijzelf de vraag, valt er te leven met deze knoop? Het antwoord is ja! Dat zorgt voor opluchting. De knoop mag er zijn, die accepteer ik. Ik hoef er geen aandacht aan te besteden. Ik wil hier zijn, en de knoop mag er ook zijn.
Nog nooit heb ik mij zo sterk gevoeld, zo in balans, zo blij met mezelf. Mijn ego teistert mij niet meer. Geen kritische gedachten meer in mijn hoofd. En ook anderen laat ik in hun waarde. Rust in mijn hoofd dus, stilte. En mocht er nog wel eens een zelf-kritische gedachten ontsnappen, negeer ik die gewoon, besteed er geen aandacht aan. En dan verdwijnt het naar de achtergrond.

Morgen neem ik de veerboot naar Auckland. Daar verblijf ik 1 of 2 nachtjes bij een jongen die op Stewart island in mijn hostel verbleef. Dan ga ik omhoog naar Tutukaka, waar ik een duikvriend van Koh Tao ga bezoeken, dus dan ga ik eindelijk, sinds een jaar, weer duiken in de poor knights! Super spannend. Dat is reteduur, maar ik hoef mij over geld geen zorgen te maken. Ik bespaar een hoop door het couchsurfen en ik heb zojuist belastingaangifte gedaan, 925 euro terug. Ook krijg ik uiteindelijk denk ik nog zo’n 1000 euro terug van de Australische en Nieuwzeelandse belastingdienst dus hoppa!
Hierna ga ik verder omhoog naar de Bay of islands waar familie van een nederlandse vriend woont. En uiteindelijk eindig ik in Cape Reinga, de meest noordelijke stad van NZ. Dan kan ik zeggen dat ik van het meest zuiderlijke, Stewart island, tot het meest Noorderlijke stukje heb gereisd. Hoe erg ben ik de bom? Heul erg!!